ORIXE MÍTICA DE ROMA:
lenda : ROMULO E REMO
A orixe de Roma pode remontarse mesmo ata a guerra de Troia. Un dos heroes troyanos, Eneas, que combatera nela conseguiu escapar, cando a cidade foi conquistada polos gregos. Tras múltiples viaxes e aventuras, Eneas chegou a Italia e fundou a cidade de Alba Longa, onde reinaron os seus sucesores durante séculos. Tras varias xeracións, ocuparon o trono de forma compartida dous irmáns, Númitor e Amulio. Con todo, Amulio, sediento de poder, botou ao seu irmán do trono e comezou a gobernar en solitario. Para evitar que Númitor tivese descendencia masculina, converteu á súa única filla, Rea Silvia, en vestal,(sacerdotisa que debía permanecer virxe). Pero o deus Marte namorouse e violouna mentres durmía, deixándoa embarazada de xemelgos. Rómulo e Remo. Cando os nenos naceron, o rei Amulio ordenou que fosen arroxados ao río Tíber nunha cesta para que morresen. Os recentemente nados foron achados por unha loba, que lles amamantou e salvou da morte. Rómulo e Remo creceron como pastores nos campos, e, ao chegar á idade adulta, descubriron quen eran en realidade e foron a Alba Longa xunto cos seus compañeiros para expulsar a Amulio e devolverlle o trono ao seu avó Númitor.
Os xemelgos decidiron fundar a súa propia cidade, e elixiron para facelo o lugar no que a loba lles atopou cando eran uns recen nacidos.. Como o lugar estaba rodeado de outeiros, cada un dos irmáns elixiu unha delas e esperaron a que os deuses lles indicasen cal era a máis adecuada para o emprazamento da nova cidade.
ORIXE HISTÓRICA ( S. VIII a C )
MARCO XEOGRÁFICO
lenda : ROMULO E REMO
A loba capitolina, en bronce símbolo da Roma antiga. Os nenos Romulo e Remo foron engadidos no Renacemento
A orixe de Roma pode remontarse mesmo ata a guerra de Troia. Un dos heroes troyanos, Eneas, que combatera nela conseguiu escapar, cando a cidade foi conquistada polos gregos. Tras múltiples viaxes e aventuras, Eneas chegou a Italia e fundou a cidade de Alba Longa, onde reinaron os seus sucesores durante séculos. Tras varias xeracións, ocuparon o trono de forma compartida dous irmáns, Númitor e Amulio. Con todo, Amulio, sediento de poder, botou ao seu irmán do trono e comezou a gobernar en solitario. Para evitar que Númitor tivese descendencia masculina, converteu á súa única filla, Rea Silvia, en vestal,(sacerdotisa que debía permanecer virxe). Pero o deus Marte namorouse e violouna mentres durmía, deixándoa embarazada de xemelgos. Rómulo e Remo. Cando os nenos naceron, o rei Amulio ordenou que fosen arroxados ao río Tíber nunha cesta para que morresen. Os recentemente nados foron achados por unha loba, que lles amamantou e salvou da morte. Rómulo e Remo creceron como pastores nos campos, e, ao chegar á idade adulta, descubriron quen eran en realidade e foron a Alba Longa xunto cos seus compañeiros para expulsar a Amulio e devolverlle o trono ao seu avó Númitor.
Rómulo escolleu o Palatino, Remo, o Aventino. Cada un subiu á montaña da súa elección e esperaron a que os deuses lles enviasen un sinal. Rómulo viu pasar doce aguias, mentres Remo vía só seis. Isto foi interpretado como un desexo dos deuses de que Rómulo escollese o lugar da fundación.
O primeiro que fixo Rómulo foi trazar un surco, que marcaría os límites da cidade e sobre o que posteriormente se alzarían as murallas. Cruzar o pomerium estaba prohibido, salvo polos espazos destinados ás portas. Remo, enfurecido por non ser elixido polos deuses, decidiu burlarse do seu irmán saltando as liñas do pomerium. Rómulo castigouno cunha condena á morte. Deste xeito, Rómulo converteuse no primeiro rei de Roma no ano 753 a.C..
ORIXE HISTÓRICA ( S. VIII a C )
A orixe histórica de Roma hai que buscala nas melloras defensivas adoptadas polas diversas tribus latinas que habitaban nas proximidades da desembocadura do río Tiber.
Así, ante o acoso dos etrucos, un pobo que dominaba os territorios ao norte do río Tiber , os latinos cara ao 753 a. C, asentarónse nun outeiro próximo ao río, chamado Palatino, e fortificáronno. Este lugar estratéxico permitía aos seus habitantes a subministración de auga e unha defensa máis segura. Ahí nacerá Roma.
Pouco despois, o seu dominio estendeuse aos seis outeiros dos arredores ( El Aventino que constituyó un punto estratégico en el cnmtrol del comercio sobre el Tiber . El Capitolino, El Celio, El Esquilino, El Quirinal y la colina Viminal, la más pequeña)
MARCO XEOGRÁFICO
A situación de Roma na parte centrooccidental da Península Itálica, na beira do río Tíber e próxima ao mar, facilitábnlle o exercicio do comercio, xa que o río se utilizaba para desprazamentos de persoas e mercadorías cara o interior e cara ao mar.
Co aumento da poboación e do seu poder , os romanos conseguiron conquistar o territorio dos pobos veciños e, máis tarde, o da Península Itálica, a cunca mediterránea e boa parte de Europa:
- A península Itálica. Os primeiros séculos , Roma foi anexionnado lentamente os territorios dos pobos veciños. a principios do século III a C. , toda Italiua estaba baixo o seu dominio. as colonias gregas do sur ( Magna Grecia) dforon sometidas o ano 272 a C. e, pouco despois , sucumbiu a chaira do Po.
- A cunca meditarránea. A seguinte anexión de territorio foi a conquista de parte da cunca mediterránea: sicilia, a Península Ibérica, o sur de Galia, Macedonia e Grecia, Asia Menor e a costa norte de Africa, que lles aseguraba a subministración de trigo e outros artigos de primeira necesidade.
- O resto do mediterráneo e outros territorios. O imperio romano alcanzou a máxima extensión durante a época imperial: todo o territorio bañado polo Mediterráneo, a zona sur do Danubio e do Rhin, unha parte de Gran Bretaña e Mesopotamia estaba baixo o poder de Roma.
- Clicar para ver mapa de Roma
No hay comentarios:
Publicar un comentario